Περί αληθείας...

Τι κάνουμε όταν σε μία δημόσια υπόθεση ανακαλύπτεται κάτι το σκοτεινό και ομιχλώδες, όπου εμπλεκόμαστε κι εμείς, και ως δημόσια πρόσωπα πρέπει κάτι, έστω, να πούμε για το θέμα; Θα αφεθούμε σε μία 'στιγμή αδυναμίας'; Θα δείξουμε στον κόσμο, στην κοινωνία πως μας έπιασαν στα πράσα και δε βρίσκουμε τι να πούμε;

Όχι βέβαια. Σιωπή ίσον ενοχή -για πολλούς (το ότι η σιωπή μπορεί να είναι και χρυσός, είναι άλλο, μεγάλο θέμα). Έτσι λοιπόν, ευφυείς καθώς είμαστε, έχουμε βρει μια μοναδική ατάκα, την οποία διατυμπανίζουμε σε κάθε ανάλογη περίσταση: θα λάμψει η αλήθεια!

Και έρχεται ο απλός ελληνικός λαός, που για σκοτεινές υποθέσεις όλο μαθαίνει και φως στο τούνελ δε βλέπει, και ρωτάει: 'Μήπως ξεμείνατε από σόδα; Γιατί έχω εγώ στο ντουλάπι μου, να σας δώσω λίγη να τρίψετε την αλήθεια, μπας και λάμψει επιτέλους!'


υ.γ.: Κάθε αντιστοιχία με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι τελείως τυχαία και συμπτωματική.


Για το παιχνίδι όπου με προσκάλεσε ο -συνήθης ύποπτος- mahler76 ;)